Сусветны Дзень псіхічнага здароўя: Ўіл Янг пра пераадоленне сораму геяў

время чтения: 2 мин

Паляпшэнне псіхічнага здароўя сярод прадстаўнікоў ЛГБТ+ супольнасці азначае барацьбу з гей-сорамам. Для мяне гэта таксама быў самы вялікі асабісты выклік.

Я вырас у патрыярхальным і гетэранарматыўным грамадстве, людзі вакол мяне казалі, што быць геем няправільна.

На працоўным месцы, дзе, па ўласных ацэнках амаль тры чвэрці прадстаўнікоў ЛГБТ+ супольнасці сутыкаюцца з праблемамі з псіхічным здароўем, сустракаліся  людзі, якія спрабавалі пераканаць мяне не рабіць ніякіх адкрытых заяваў пра маю сэксуальнасць, хоць я быў адкрытым геем — яны спрабавалі нейтралізаваць мяне.

Я стаў ахвярай пераследу, звязанага з гамафобіяй, на радыё, на вуліцы.

Гей-сорам і пазбяганне гей-сораму часта правакуюць прадстаўнікоў супольнасці ЛГБТ+ да таксічных і нездаровых паводзінаў, такіх як наркаманія альбо сэксуальная залежнасць, працагалізм, перфекцыянізм, шопагалізм.

Пасля многіх гадоў сораму, які навязваецца з маладых гадоў прадстаўнікам супольнасці ЛГБТ, гэта павінна неяк выйсці. Мне давялося папрацаваць над гэтым, і цяпер, будучы 39-гадовым мужчынам, я магу распазнаць гей-сорам і справіцца з ім адпаведным чынам.

Сусветны Дзень псіхічнага здароўя: Ўіл Янг пра пераадоленне сораму геяў

«Становіцца лепш, але хуткаснай дарожкі няма» (Eamonn M. McCormack – WPA Pool/Getty)

Становіцца лепш, але хуткаснай дарожкі няма

Калі я спытаў свайго першага тэрапеўта, якая мэта нашых сеансаў, яна сказала, што мэта ў тым, каб стаць функцыянальным дарослым.

Гэты выраз — быць функцыянальным дарослым — выклікала адчуванне майстэрства, здольнасці кіраваць сваім караблём. Менавіта так я сябе і адчуваю, і ўсё астатняе — праца, грамадскае жыццё, духоўнасць, адносіны — стала на свае месцы.

Я там, дзе я павінен быць. Я рады ўсяму, чаго я дасягнуў, і мне не церпіцца рабіць новыя дасягненні. Я ўсхваляваны тым, як жыццё людзей можа станавіцца ўсё лепш і лепш, і я раблю ўсё магчымае, каб данесці гэта пасланне.

Калі б нехта сказаў мне 20 гадоў таму, кім я буду, набліжаюся да свайго 40-годдзя, я б паверыў, таму што гэта тое, чаго я сапраўды хацеў. Але я б не паверыў, што я буду настолькі камфортна адчуваць сябе як гей.

Я ня быў шчыры з сабой, я ня быў шчыры з іншымі , мне гэта не падабалася і я ня ведаў, што будзе далей.

 

pinknews